Foto Esther van Veldhuizen

“Wat leuk Ellen dat jij zo spontaan reageerde op mijn vraag tijdens de Kunstbergbijeenkomst wie de volgende wil zijn voor een interview voor de nieuwsbrief. De eerste vraag die bij mij opkomt is: Hoe ben jij betrokken geraakt bij Kunst&Cultuur Woudenberg?”
“Dat wordt veel verhaal. Ik had drie jaar in Suriname gewoond en gewerkt. Ik heb daar de kunstzinnige therapie opgezet op Matoekoe (=draagmand), een instituut voor zwakbegaafde kinderen. Ik besloot toen daar twee maal drie maanden per jaar te blijven en de andere tijd in Nederland te zijn. Maar wat ga ik dan in Nederland doen, was de vraag. Via vriendin Annemie hoorde ik wat jullie in 2006 waren begonnen en ik had een afspraak met jou. Ik voelde me welkom. Het was het juiste moment op de juiste plek.”

“Ik was verheugd dat je mee wilde doen. Ik kende je al als beeldend kunstenaar toen je in Woudenberg woonde nog voordat je de opleiding kunstzinnige therapie ging doen. En je had bij mij een cursus interieurarchitectuur via Projekt gedaan. Je kwam nu binnen in een in ontwikkeling zijnde organisatie. Wat kwam je daar tegen?”
“Op de Dorpsstraat 15, het tijdelijk onderkomen, werd ik in de eerste docentenvergadering die ik meemaakte direct betrokken bij een leuk stel docenten. Het gebouw was een niet perfecte, maar creatieve plek. Organisatorisch zat het goed in elkaar. Tijd en ruimtegebruik was duidelijk en ook waar je je spullen als lesgever kon bergen. En ik begon met lesgeven. Ondertussen was het nieuwe gebouw het Cultuurhuis al in ontwikkeling. “

“Inmiddels lopen jouw cursussen, ben je beheerder van het schilderatelier, doe je mee in het kinderatelier, zit je in de kerngroep, ben je bij het cultuurhuisbewonersoverleg, ben je lid van de Kunstberg, en heb je deze zomer de kinder- en jeugddagen georganiseerd.”
“Ja daar ben ik ingestapt omdat alleen lesgeven geen betrokkenheid geeft en ik op deze manier iets kan betekenen. Ik wilde in de organisatie zitten om de dingen te snappen. Ook wil ik niet alleen op een eilandje zitten. Samen werken. Ik kan best wat aan, zeker na mijn ervaring op Matoekoe.” “Je wilt ook echt verantwoordlijkheden op je nemen. Dat bewonder ik in je.”“Ja, ik verras mezelf steeds weer met wat ik kan.”

“Is er iets wat jij vanuit jouw zijn zou willen veranderen?”
“Nu, de organisatie is goed, nog steeds in ontwikkeling en soms zijn er strubbelingen. Ik wil meewerken om samen iets voor elkaar te krijgen. Oog krijgen voor elkaar en wat de ander doet. Daar zijn in de zomer de kunst en cultuurdagen voor jeugd een voorbeeld van. We konden elkaars enthousiasme zien. Er zijn leuke contacten ontstaan, laten we dat niet vergeten. We moeten de communicatiemiddelen goed gebruiken voor de samenwerking en het niet op de organisator aan laten komen. Ook de kunst en cultuurdagen voor jeugd moeten vanaf nu door minstens drie mensen gedragen worden. Ik doe dit tot begin 2018. Dan wil ik nog een half jaar begeleiden. We zoeken nieuwe mensen met groei ideeën voor de lange termijn. Misschien een kinderacademie, een zomeracademie voor jeugd en volwassenen.”“Kortom je hebt bruisende ideeën en je legt gemakkelijk verbindingen.”“Belangrijk is samenwerken om tot goede resultaten te komen, alhoewel het in het kunstzinnige werk niet altijd gaat om het resultaat, het proces is voor mij belangrijker. Een mens heeft altijd de mogelijkheid om iets uit te drukken. Ontwikkeling is het mooist.”

“Hoe ziet ondertussen jouw eigen kunstenaarschap er uit?”
“Sinds afgelopen jaar zet ik mijn eigen werk weer op de rit. Ik neem weer les, een traject van drie jaar waarin ik ook weer andere technieken leer. Als kunstzinnig therapeut handel je altijd ten dienste van het proces van de ander. Als kunstenaar kom je meer in een dialoog met jezelf en het werk wat je maakt. Je geeft uitdrukking aan wat innerlijk bij je leeft, je kijkt weer met andere ogen naar je omgeving en neemt andere dingen waar, je onderzoekt, ontdekt, maakt keuzes en je ontwikkelt je eigen visie. Ik zit nog midden in het proces hoe ik mijn kunstenaarschap nu vorm ga geven. Mijn eigen visie opnieuw ontdekken die ik vijftien jaar geleden had voordat ik therapeut werd.”

“Ellen, zou je tot slot nog een eigen vraag willen formuleren én eventueel een antwoord. En wat mij betreft, hartelijk dank voor dit verhaal.”
Een open vraag aan iedereen die dit leest.

“Wat zijn de wensen en behoeftes voor het kinderatelier op de woensdagmiddag ? “
Deze vraag kun je ook stellen aan de kinderen zelf.

Heb je ideeën dan mag je deze sturen naar ellenvanbeeck@hotmail.com