Vanwege de maand van de opvoeding hield Martine Krikke in het schildersatelier KCW Kunstberg in het Cultuurhuis een lezing over kindertekeningen. Wat zij vertelde de 19e oktober was zeer boeiend.
Tekening = dagboek
Martine vertelde dat aan een tekening is te zien is hoe de ontwikkeling van een kind verloopt. Een tekening is daarom net zo individueel als een dagboek.
Sommige aspecten zijn universeel: elk kind begint met krassen, later tekenen ze rondingen en weer later verschijnen de koppoters: mensfiguren zonder romp en wel een hoofd en ledematen. Dit loopt parallel aan het bewustzijn van het eigen lichaam. Het tekenblad van jonge kinderen is nog vrij leeg en wordt langzaamaan meer gevuld.
Ondergrond en lucht
Door met bijenwasblokjes of dikke potloden te tekenen wordt de opvulling gestimuleerd. Uit kleine ‘kriebels’ ontstaan vormen; ook gaat een kind zijn eigen letter herkennen. De ondergrond en de ‘lucht’ worden verder uit elkaar getekend en daartussen ontstaat de belevenis of het verhaal.
Vanaf de kleuterleeftijd ontstaat een tekening vooral vanuit een verhaal waar het kind iets kan beleven of een belevenis uit de werkelijkheid. Een persoon die belangrijk is voor het kind wordt meestal groter getekend. Voor en achter is meestal beneden en boven.
Perspectief zien en tekenen komt pas aan het einde van de basisschool.
Kindertekening = verwerking
Martine benadrukt dat het het beste is om geen sturing te geven maar uit het kind zelf te laten komen wat het tekent: “Het kind verwerkt op die manier wat er in zijn binnenste om gaat en wat het meemaakt”. Om het tekenen voor het kind overzichtelijk te houden is het het beste om met één kleur te beginnen. Langzamerhand verschijnen er bomen, huizen, bloemen en de zon in de tekeningen.
Vragen en adviezen
De aanwezigen stelden ook veel vragen zoals ‘kun je aan de plaats van de zon op een tekening lezen
in welke gemoedsstemming het kind is?’ of ‘waarom tekent mijn kind oorlogstuig?’ Het antwoord daarop is eigenlijk: neem het waar, trek geen conclusies of stel jezelf een vraag: “Kan het komen door angsten in het kind of misschien juist door de wens om sterk te zijn?.”
Het geeft niet dat kinderen van de basisschoolleeftijd elkaars tekeningen gaan kopiëren: daar leren ze van. Bij het begin van de puberteit veranderen de tekeningen van een kind opnieuw. Hier komt vooral de eigen kritiek op het werk naar voren.
Martine gaf tot slot het advies om vooral voor jonge kinderen geen goedkope viltstiften en dergelijke te kopen. Koop goede potloden en duurzame krijtjes omdat die betere kleuren hebben, langer mee gaan en vaak meer creativiteit tot stand brengen bij het gebruik.
Geen commentaar
Er is geen goede of slechte manier van tekenen met je kind: “Iedere ouder biedt zijn kind op zijn eigen manier dingen aan maar laat commentaar op wat er is getekend achterwege.”
